Robaki, Robaki, Robaki

Blisko rok temu wybiegłem sobie na przebieżkę aby posłuchać na spokojnie debiutanckiej płyty Luxtorpedy. Tak naprawdę solowego projektu Licy bo reszta muzyków pozostawała w cieniu. Po upływie tych kilkunastu miesięcy ten projekt solowy stał się zespołem. Wiadomo, że Lica jest nadal motorem napędowym ale reszta muzyków nie jest wypełniaczem na scenie lecz istotnym elementem układanki. Ten skład po zagraniu kilkudziesięciu koncertów od kwietnia do grudnia wypracował swój styl, nabrał pewności siebie i postanowił ponownie podzielić się ze światem nowymi pomysłami. Jedynka stała się pewnego rodzaju odświeżeniem muzycznej sceny. Połączyła świetne teksty z fajna muzą . Był to ożywczy wiaterek na zatęchłej polskiej scenie. Dwójka nosząca nazwę Robaki to już jednak tornado. Bez skrupułów miażdży zmysły zmuszając umysł do refleksji. Mamy tu 12 nowych kompozycji. Płytę otwiera „Pies Darwina”. Kawałek składający się z trzech muzycznych części, dość zaskakujący ale podejrzewam, że będzie koncertowym killerem. Prosty refren, który będzie mogła krzyczeć publika z ciekawą wyliczanką Licy, którą podsumowują słowa „ nie wierzę w nic co pochodzi od tego który nas dzieli i szkodzi” . No i Hans na koniec wrzucający swe trzy grosze „ jakim prawem chcesz mnie sądzić zostaw drzazgę w moim oku, moim ludzkim prawem błądzić, wszelkie sądy zostaw Bogu” Kolejna Serotonina ze świetnym gitarowym riffem i mocarnym basem Kmiety. Amnestia – tekstowo i muzycznie przeżuwa i wypluwa wnętrzności. „ Pokonana bestia, amnestia, recydywa na kolanach wychodzi z piekła. „ Jeden z najlepiej zaśpiewanych kawałków przez Hansa. Jak usłyszałem pierwszy raz w studio wokale to szczęki z wrażenia nie mogłem znaleźć. Wilki dwa- kawałek, który instrumentalnie powalił mnie na kolana. Niesamowita ballada. Potencjalny radiowy hit. Tu i Teraz – kto pamięta czasy Infernal Connection Acid Drinkers odnajdzie w tym kawałku cos dla siebie. Znane z koncertów Raus, Fanatycy i Mowa Trawa nabrały nowej jakości. Zagrane z niesamowitą mocą. Na plus zmiana gitar w Mowie –dzięki czemu stał się mniej Slayerowaty. Gimli – kontynuacja tekstowa Od zera z jedynki. Świetny tekst o relacjach damsko – męskich w domu . „ wzrokiem uciekasz jak się mijamy we własnym domu pokonany..” Tajne znaki – autystyczny 2. Tak został nazwany przed tym co zrobiono z niego na płycie. Dawno morda mnie się tak nie śmiała na piosence jak przy odsłuchu tego kawałka. Rewolucyjne podejście do wokalu. Tekst prosty a zarazem prawdziwy do bólu. Hymn – jeden z potencjalnych hitów i prawdopodobnie singli z płyty. „ wiara, siła, męstwo to nasze zwycięstwo”. Prosty napisany dla zespołu rugbystów na wózkach Balian. No i Robaki. Ulubiony kawałek moich dzieci. Nie dlatego, że prosty i skoczny lecz ze względu na refren. Tekst mocny „ prędzej czy później w swej sprawiedliwości po równo wam i nam oddzielą mięso od kości” Tak jak pisałem czuć, że ta płytę zrobił zespół. Świetnie współpracująca sekcja. Rewelacyjny Krzyżyk grający na 100 bez metronomu, wycinanek, wklejanek. Żadne komputery lecz żywa perkusja. W końcu słychać bas i niedocenianego Kmietę. Szczególnie słychać jego wkład na wersjach instrumentalnych. Czasem chce się wyciszyć gitary bo to co gra na basie to mistrzostwo świata. Drężmak także nabrał pewności siebie,tak sądzę, nowa gitara brzmi soczyściej. No i Hans. Tutaj dopiero można powiedzieć, że zaśpiewał. Jedynka była odśpiewana. Nie był do końca jeszcze wklejony w zespół. Tutaj czuć jego zespolenie. Niesamowicie ubarwił utwory swoimi wokalami. Nic tylko zamawiać. Od 30 kwietnia na allegro czeka 1000 szt. z autografami ,a od 9 maja w każdym dobrym sklepie muzycznym Robaki zaatakują.