ojcowskie małe kroki

Jestem ojcem od 3 lat, od dwóch dwójki dzieci. Nie jest to sielanka. Wręcz przeciwnie. Szczególnie w okresie jesiennym to masakra wysysająca z człowieka ostatnie siły. Co chwila choroby, które powodują, że albo jestem w pracy, albo z dzieciakami w domu. Wypruty do granic możliwości. Jedyne co człowieka trzyma przy zdrowych zmysłach to wydawać by się mogło mało istotne rzeczy. W moim wypadku to fascynacja Luxtorpedą. Dzieci oszalały na punkcie Autystycznego. Wujowie Robert i Tomek grający w kapeli to dla nich, a szczególnie dla córki ,pierwsi idole. I fajnie, bo patrząc na taka drobnostkę ładuję wyczerpane akumulatory. Cieszy, że znajdujemy pierwszą nić porozumienia.